Yürüyün çocuklar, gidiyoruz buralardan. Ne kaf dağının ardına gizleneceğiz Ne de sarı ışıklı lambalara bürünmüş sokaklara. Yürüyün dedim çocuklar olmadı, gidiyoruz. Biz bu dünya ile bi soru işaretinde bile anlaşamadık, Tereddütlerimiz bile olmadı… Okumaya devam et
Bir Mori bulacağım ya da Yorgo, Ben söyleyemesem de onlar söyleyecek, ‘Beyimiz’ diye başlayan cümlelerle. İbret alacak tüm kadehler, İbret alacak tüm ölmüş çocuklar, Ve kırmızı ojeli tırnaklar. Şimdi sobanın karşısında ellerim gitmeye… Okumaya devam et
Bir yaprağın dahi kıpırdamasına izin vermediler/kıyamet kopacakmış. Düşün ki bir evin en ufak odasında sarılmış uyuyoruz…Uyanamıyoruz. Pompei’li muamelesi yapıyorlar bize,günahkar ilan ediliyoruz. Gök kızıla çalıyor diyorlar yalan söylüyorlar/hayır!Turuncu. Kızıla çalan kırmızı tırnakların oluyor… Okumaya devam et
İstanbul’a gitmek yalnızca gitmek değil işte.Ben yapamadım belki ama sen kazan bu şehirde sarhoşken bile. Sessiz yürüme sokaklarda, iyice bak etrafına.Bir gün gözyaşlarımı göreceksin kaldırımın kenarlarında.O ‘kabadayı, ağır abilerin’ volta attığı sokaklarda… Okumaya devam et
Çocukluk ne yaşanılası bir evre, ne özlenesi bir zamanmış oysa ki… Nedense, o zamanlar hiç düşünmezdik çocukluğumuzu özleyeceğimizi.Hoş ;gerçi hangi çocuk sever ki yaşadığı an çocukluğunu ? Hepimiz büyümek istemedik mi ? Büyüyüp… Okumaya devam et