Kuşların konduğunu gördüm bugün dallarına. Ya da hiç çıkmadılar meydanlara. Kuşlar saygılıydı. Kıpkırmızı kanatlar gördüm bugün minik ellerin çırptığı. Sesler susmuştu. Ya da biz duymadık. Sesler saygılıydı. Atamın, ceddimin namını, aslını duydum bugün… Okumaya devam et
Evvel zamanlar uyandırır hala gecenin köründe. Oysa ben sadece su içmeye kalkardım geceleri. Değişmeyen şey, o zaman da içim yanardı, şimdi de. Sesini kıstım biraz şarkıların. Şimdi daha iyi duyuyorum yokluğunu. Anlatmaya çalıştığın… Okumaya devam et
Muhakkak bi anlamın vardı bu gece ay hilal. Makinistlerin taahhüdü, öğrencilerin içtikleri ant Planlar,planlar,planlar Dibi düşene kadar içilmesi gereken sigaralar vardı. Geçmişimde sesler vardı ne huzur verici Mezarlara yasin koyardık dedemle Dedemle mezarlıklarda… Okumaya devam et
Gidişini yazacağımı bilseydim alışmazdım kalem tutmaya. Sana; ‘Annem nasıl olsa tutar beni.’ deyip sandalyeye tırmanan bir çocuk gibi, bir uçurumun yamacında tutunacak son dal gibi, tünelden önceki son çıkış gibi güveniyordum. Bilseydim kazacağını… Okumaya devam et
Artık gecelerden bu şehre bakarken Kırmızı kazağının sana Ne kadar çok yakıştığını düşünmüyorum. Bisikletli yaz akşamları, Beyaz tempranın korkusu Ve değirmencinin kızı da yok artık. Artık iple çektiğim mevsimler, Tren yolculuklarım, Pamukkale ekspresi… Okumaya devam et
Uyanışını terkeden bir bedendir her ölü. Ben de çiçeklerimi en sevdiğim birinin mezarına bıraktım. Oradan ayrılırken hala canlıydı, şimdi bilmiyorum. Ne yaralara merhem olduğunu. Beni acıtan bende bıraktığı yaraydı. Şaheserim! Bil ki bu… Okumaya devam et
İçinin çarşaf örtülmüş koltuklarında yaşayan her aptal, toza mahkumdur. Ola ki bir fırtına, koparır ağaçlarını bahçeden; o zaman ağlar aptal; yemişleri beğenmediğine. Her otobüs garından, her gemi limanından ayrılır. Çünkü içleri senden kopan… Okumaya devam et
Pi gibidir bazı şeyler. Uzun, karmaşık ama lüzumlu. Hiç olmadık yeri, hiç beklenmedik zamanı doldurur. Boşlukları yamar, kesikleri yapıştırır. Feminist aşkların, sonu yazılmamış öykülerin, bir türlü dolmayan kahvelerin, esmeyen rüzgarların, Brütüs’lerin, yedeğidir. 1-0… Okumaya devam et
… İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Artık ne kibri nâzırın, ne katibin şakşağı. Tas tas ışık döküyorum başımdan aşağı, güneşe bakabiliyorum gözüm kamaşmadan. Ve belki, ne yazık, hatta en güzel yalan beni kandırmıyor… Okumaya devam et
Diploma gerekmez; ya da medyumluk. Hayatın giderken uğranılanlarla; gelirken tekrar karşılaşılacağını öğrenir insan bir yerde. Ya teni insan artıklarıyla pasaklanmış, içi geçmiş bir sokakta, ya iç içice geçmiş yaraların kanadığı, sonucu amnezi bir… Okumaya devam et
