Öksürerek oturmasaydım bu masaya, Elimi yakmasaydım eğer ocakta Ve titremeseydim şu sobanın karşısında Sanır mıydın ki seni unutup öylece yatarım, Sayfaları kopartıp rüzgarlara atarım, Külleri savurup bulutlara bakarım, Sen özledin diye Istanbul’u anarım?… Okumaya devam et
Uzak bir değirmen ve tepedeki o yalnız ağaç… Neden bu kadar kızdım raks edenlere bilmiyorum. Değirmenime dokunmadan gittiler ağacımdan çaldıkları elmalarla. Yalvarmadım onlara, savaşmaya hazırdım zahir. Ama bakışlarını hatırlıyorum şimdi. O zaman da… Okumaya devam et
Sahi küçücük olmuştuk biz. Sen çığlık atardın sokaklarda deliler gibi Ben uzaktan bakardım sana deli der gibi. Bir oyundu hayat o zamanlar tabii. Saklambaçtan ibaretti ve biz en küçükleriydik bu oyunun, En çok… Okumaya devam et
Hayalinin peşinden mi sürüklenmeli insan, Yoksa hayatın sürüklediği bir yere mi gitmeli? Doğru cevaplar kalmamış ki bu eski rafta, Hayal ancak sende gerçeğe bürünmeli. Olsa ki bir gün,hatta yarın… Ben köşeyi dönsem, Küçük… Okumaya devam et
Yürüyün çocuklar, gidiyoruz buralardan. Ne kaf dağının ardına gizleneceğiz Ne de sarı ışıklı lambalara bürünmüş sokaklara. Yürüyün dedim çocuklar olmadı, gidiyoruz. Biz bu dünya ile bi soru işaretinde bile anlaşamadık, Tereddütlerimiz bile olmadı… Okumaya devam et
Bir Mori bulacağım ya da Yorgo, Ben söyleyemesem de onlar söyleyecek, ‘Beyimiz’ diye başlayan cümlelerle. İbret alacak tüm kadehler, İbret alacak tüm ölmüş çocuklar, Ve kırmızı ojeli tırnaklar. Şimdi sobanın karşısında ellerim gitmeye… Okumaya devam et
Bir yaprağın dahi kıpırdamasına izin vermediler/kıyamet kopacakmış. Düşün ki bir evin en ufak odasında sarılmış uyuyoruz…Uyanamıyoruz. Pompei’li muamelesi yapıyorlar bize,günahkar ilan ediliyoruz. Gök kızıla çalıyor diyorlar yalan söylüyorlar/hayır!Turuncu. Kızıla çalan kırmızı tırnakların oluyor… Okumaya devam et
İstanbul’a gitmek yalnızca gitmek değil işte.Ben yapamadım belki ama sen kazan bu şehirde sarhoşken bile. Sessiz yürüme sokaklarda, iyice bak etrafına.Bir gün gözyaşlarımı göreceksin kaldırımın kenarlarında.O ‘kabadayı, ağır abilerin’ volta attığı sokaklarda… Okumaya devam et
Çocukluk ne yaşanılası bir evre, ne özlenesi bir zamanmış oysa ki… Nedense, o zamanlar hiç düşünmezdik çocukluğumuzu özleyeceğimizi.Hoş ;gerçi hangi çocuk sever ki yaşadığı an çocukluğunu ? Hepimiz büyümek istemedik mi ? Büyüyüp… Okumaya devam et
