Uğraş: Psikojenik Ölümler

Bir sefere çıkmalıyız seninle.
Bir atın sırtında bozkıra selam durarak
Kutsamalıyız tütün işçilerini.
Tütün toplayan kadınlar selamlamalı
Çocukları alkışlarla peşimizden koşmalı bizim.
Şahlanan ata yaptığım haksızlığa inat
Yörüklerin çadırlarında akşam kahvesi içmeliyiz.
Kuduz köpekler sarmalı gece etrafımızı
Aşk ne menem şeydir
Şiir ne hedefsiz silahtır
Şair ne tekinsiz insandır.
–
Uzakta bir lahza eski sevilerden kalan
Kimisi mutlu ziyadesiyle
Ummadığımız sokaklarda kimisi
Kimisi ummadığımız hayallerde.
Ve biz atlar üzerinde
Ve biz senle ikimiz girift bir hikayenin içinde
Psikojenik ölümler peşinde.
–
Bu kavga bitmeyecek değil mi?
Bu yaşamak sancısı ne ara mühürlendi bu ömre?
Bir yaşam ne kadar defolu çıkabilirse
O kadar defolu çıkmış gibi bir hisle
Her gün yeniden nefes almaya başlamak
Sonra nefes alamamak, yırtınmak
Döngüsü ne ara bulaştı gökyüzüme.
–
Bir karanlık kuyu
Göğüs kafesimin içi
Sessiz, dipsiz, ahenksiz.