Uğraş: Psikojenik Ölümler

Bir sefere çıkmalıyız seninle.

Bir atın sırtında bozkıra selam durarak

Kutsamalıyız tütün işçilerini.

Tütün toplayan kadınlar selamlamalı

Çocukları alkışlarla peşimizden koşmalı bizim.

Şahlanan ata yaptığım haksızlığa inat

Yörüklerin çadırlarında akşam kahvesi içmeliyiz.

Kuduz köpekler sarmalı gece etrafımızı

Aşk ne menem şeydir

Şiir ne hedefsiz silahtır

Şair ne tekinsiz insandır.

–

Uzakta bir lahza eski sevilerden kalan

Kimisi mutlu ziyadesiyle

Ummadığımız sokaklarda kimisi

Kimisi ummadığımız hayallerde.

Ve biz atlar üzerinde

Ve biz senle ikimiz girift bir hikayenin içinde

Psikojenik ölümler peşinde.

–

Bu kavga bitmeyecek değil mi?

Bu yaşamak sancısı ne ara mühürlendi bu ömre?

Bir yaşam ne kadar defolu çıkabilirse

O kadar defolu çıkmış gibi bir hisle

Her gün yeniden nefes almaya başlamak

Sonra nefes alamamak, yırtınmak

Döngüsü ne ara bulaştı gökyüzüme.

–

Bir karanlık kuyu

Göğüs kafesimin içi

Sessiz, dipsiz, ahenksiz.