Mortis Causa

Duygu yok baktığım hiçbir yerde.
Geceleri yaktığım gaz lambasında,
Ekmek kırıntıları yiyen serçelerde,
Yaz günleri şehre inen
Karpuz kamyonlarında
İmge yok.
Ve hepimiz biliriz ki bunu
Bu bir haklı fesih sebebidir
Bakiye ömrünü henüz doldurmamış bile olsa
Bir şair için.
Bu, geceleyin bir dosta duyulan özlemin
Ağızda bıraktığı kurşuni tattır.
Bu, göndere çekilmiş teslim bayrağı
Öylesine yaşayanların zaferidir.
Öylesine yaşayanlar yani;
Ağıtlarla raks edenler,
Yoldan geçenlere saati soranlar
Başkalarının hayatlarını izleyenler.
Öylesine yaşayanlar yani;
Uykulu gözlere aşık olmayanlar
Ürkekliğine bir karganın şaşırmayanlar,
Başkalarının ölümleriyle büyüyenler.
Ne çok ölüm yaşadım gençlik sonu kıvranışlarında
İçimde başlayan cinayetler, intiharlar, bitkisel hayatlar
Tüm evrene yayılmış bir irin gibi
Büyüdü birden.
Ağaçlar gördüm sessizce öldüler
Nehirler gördüm kendi kuraklıklarında boğuldular
Ölüler gördüm
Herkese kendinden bir ölüm ısmarlayan
Ölüler.
Biraz kurnaz, biraz köylü, biraz cahiller
Hepsi hepimiz kadar
Ölüler.