İzmir’de Bir Yürüyüş
Ben bir çocuktum o zamanlar senin ellerinde.
Ansızın bir rüzgar esti sanki/nefesim kesildi/
Hepsi senin sessizce gidişindi.
Artık bir yaşanmışlık gibi tabakta kalanlar
Rahatsız rüyalar, bilinçsiz uyuya kalmalar
Ve masada duran sevinç zamanı notlarındaki sevi.
“Uzunca bir zaman olacaklardan sorumlu değilim” yazdım kapıma.
Soluksuz bir ulak edasıyla kapattım göğüs kafesimi
Leylak zamanı kokularına.
İzmir’de bir yürüyüş aldı ruhumu
Yakamoz, Kordon boyunu saran rakı kokusu
Ellerinin eksikliği, ellerimin eksikliği.
İzmir’de bir yürüyüş.
En sevdiğin şarkılar,
İçinden yükselen boğuk sesler,
Güzel günler biriktirmelerimiz.
Hepsi laf-ü güzaf iki gözüm.
Hepsi hepsi hayat elbette.
Aşıklık değil payımıza düşen bu muvakkat yürekle.
Tanklar ve toplarla henüz gelmekte hayat üzerime.