İzmir’de Bir Yürüyüş

Ben bir çocuktum o zamanlar senin ellerinde.

Ansızın bir rüzgar esti sanki/nefesim kesildi/

Hepsi senin sessizce gidişindi.

Artık bir yaşanmışlık gibi tabakta kalanlar

Rahatsız rüyalar, bilinçsiz uyuya kalmalar

Ve masada duran sevinç zamanı notlarındaki sevi.

“Uzunca bir zaman olacaklardan sorumlu değilim” yazdım kapıma.

Soluksuz bir ulak edasıyla kapattım göğüs kafesimi

Leylak zamanı kokularına.

İzmir’de bir yürüyüş aldı ruhumu

Yakamoz, Kordon boyunu saran rakı kokusu

Ellerinin eksikliği, ellerimin eksikliği.

İzmir’de bir yürüyüş.

En sevdiğin şarkılar,

İçinden yükselen boğuk sesler,

Güzel günler biriktirmelerimiz.

Hepsi laf-ü güzaf iki gözüm.

Hepsi hepsi hayat elbette.

Aşıklık değil payımıza düşen bu muvakkat yürekle.

Tanklar ve toplarla henüz gelmekte hayat üzerime.