YORGUN AKŞAMÜZERİ

Bir şiir atımlık canım kalmıştı.
Sen bayraklara
Ben yapraklara hayrandım.
Ömrümce tütsülenmiş bir cesedin
Sanki
Ellerinde yıkandım.
Ben hiç görmedim böyle
Yollarda eskiyen bir başka sancı
Ben hiç bilmedim
Kaldırımların bize olan hıncını.

Bir cinnet halinde akıyor şehirde zaman
Kimselerin vakti
Bazılarının hayalleri
Benim nefesim yetmiyor
Kederli bir yaşamın
Kelepçelerle hapsettiği anları anlamaya.
Yağmurlu martılar akıyor üzerimden
Üzerime soğuk toprağın serpildiği
Mütemadi anlar beliriyor gözlerimde.
Yollar gitgide uzuyor.
Ellerimi, ayaklarımı, gözlerimi
Yollar bürüyor.

Sana doğru akan yollarda sev beni
Beni özgürlük şarkılı meydanlarda
Evinde, kaleminde sev.

Akşam iş çıkışı yorgunluklarında tanı beni
Beni düzene başkaldıracak yoksulluğumla
Patronlara savrulan küfürlerle,
Ah’larla tanı.

Kış geceleri sessizliklerinde hatırla beni
Beni 40 derece ateşle kızaran yanaklarımla,
Uykusuz gözlerimle hatırla.

Beni öp ayazlarda.
Ayazlar bizim memleketimiz.
Ve senin ellerin,
Bizim
Hırpalanmış özgürlüğümüz.