DİKEN

Gidişini yazacağımı bilseydim alışmazdım kalem tutmaya. Sana; ‘Annem nasıl olsa tutar beni.’ deyip sandalyeye tırmanan bir çocuk gibi, bir uçurumun yamacında tutunacak son dal gibi, tünelden önceki son çıkış gibi güveniyordum. Bilseydim kazacağını… Okumaya devam et →